Dartele Dotjes versus Donderse Doodles

Het is Lente! Héérlijk.

De zon straalt de knoppen uit de bomen, de bollen uit de bodem en stuurt de lammetjes de weide in. Yes!

Zo ook hier in de tuin. Geen makke lammetjes uiteraard, maar dartele dotjes. Kleine schattige bruine pupseltjes die huppelend op ontdekkingsreis gaan. Heel eventjes verward door de enorme vrijheid en grootsheid van de buitenwereld. Om dan heel snel dapper en driest met grote sprongen en grappige hupjes rennend door de tuin te gaan. “Rustig…” roep ik nog, maar d’r is geen houden aan. Yes!!! Het is lente! ☀️

Mama Fay vindt het ook geweldig. Spelen met haar kleintjes buiten. Quality time, één op één. Immers zo’n driest pupje moet je goed in de gaten houden. Alles wordt ‘geproefd’, takjes, gras, blaadjes maar ook kleine kiezeltjes. Een donkerbruin “Bah” of “Nee” van mijn kant wil dan nog wel eens helpen. En er wordt spelenderwijs geoefend in het lopen op diverse ondergronden. De pupjes kijken niet op of om wanneer ze nu op kiezels, op tegels, klinkers of gras lopen. Het natte gras was wel eerst even vreemd. Maar proeft vervolgens heerlijk! 😘

Ook ‘omke’ Skip dartelt met ze mee. Vindt de kleintjes nog steeds net iets te klein en dus spannend, maar snuffelt wel aan ze om vervolgens heel blij een rondje door de tuin de rennen.

Het duurt niet lang, zo’n eerste kennismaking met buiten. Rustig opbouwen, niet oververmoeid of helemaal ‘opgedraaid’ laten raken.

Na de relatieve rust en ruimte van de tuin wordt de volgende stap genomen: Tuigje om, riempje vast en wandelen naast de straat op de stoep. Dat kan, nu de kleintjes allemaal ingeënt zijn deze week (en gecheckt, gechipt en DNA afgenomen voor de registratie). Nou, die stoep is toch nog wel een dingetje hoor. Mazzel als er juist een auto, brommer, fietser of busje langskomt. De bibbers krijgen ze ervan. Maar wij blijven kalm, wachten even en wandelen rustig verder. Geen heel stuk hoor… 50 meter is al heel wat! Ook hier geldt: alles met mate. Rustig opbouwen, vertrouwen geven. En daarna weer heerlijk ravotten met broertjes en zusjes in de puppyren.

Die puppyren is inmiddels weer met een compartiment uitgebouwd. De pupjes hebben nu de keuken als speelruimte erbij gekregen. Die ruimte hebben ze inmiddels echt ook nodig. Acht kleine monstertjes in een te kleine ruimte geeft een enorme heibel. Nu is er ruimte om te rennen, vliegen, duiken, vallen en weer op te staan. En voor degene die even rust wil is er een schuilhoekje. Voor ons als gezin een uitdaging om acht pupjes te ontwijken tijdens onze dagelijks bezigheden in de keuken. Een ware hindernisbaan. Ook genieten natuurlijk. Ik voel me soms net de rattenvanger van Hamelen als ik weer eens bedolven wordt door enthousiaste mini-hondjes. Wat een geluksbrengers. Schattig…!🤗

Zou je denken…! Míts je puppyproof bedekt bent! Dochter kwam deze week thuis en ging kirrend de ren in “oooh wat zijn ze lief, wat zijn ze gegroeid, wat schattig…!!!” om na een enkele minuut de eerste gil en krachtterm eruit te gooien 🤣 Een puppy-attack! Die fantastische mooie nieuwe spijkerbroek met rafeltjes aan de onderkant van de pijpen en blote enkels en voeten zijn onweerstaanbaar voor de kleine piranha’s. De onschuldige melktandjes vlijmscherp.

Het stadium van “koedie-koedie-koedie” is naadloos overgegaan in een “en-nu-is-het-klaar!” tijdperk. Donderse doodles… Gelukkig zijn ze ook nog steeds wel erg schattig. Vooral als ze slapen 😘 Nee joh, het zijn echt acht heerlijke dartele dotjes! En ze worden veel te snel groot! Nog een dikke week en dan is het feest hier weer voorbij. Ik moet die gedachte vlot parkeren omdat er anders nu al tranen vloeien. Het zal de vermoeidheid zijn vermoedelijk 😅. De laatste loodjes …wegen het mooist.

Hun nieuwe thuis is bekend èn hun namen zijn bekend! Zou het bijna vergeten 😄 Mag ik jullie voorstellen aan: