Het was hard werken die laatste weken met mijn negen pupjes. Ik had mijn poten er vol aan. De negen wolfjes stormden op me af zodra ik de ren binnenliep, om nog een slokje te bemachtigen. Ik viel soms bijna om van al dat gedrang! 🤪 Als mamma leerde ik vlot dat ik toch echt wel een beetje strenger kon optreden. Míjn mamma, oma Fay, hielp me goed, ik kon van haar afkijken hoe ze de kleintjes van zich af hield.
Daarna werd het iets ontspannener – zo nu en dan. De kleintjes wisten hun plek en we konden heerlijk spelen en knuffelen. Langzamerhand bouwde het voeden af en werden de puppy’s steeds zelfstandiger.
En toen kwam de dag dat de eerste twee afscheid namen en naar hun nieuwe familie ging. Eerst voelde ik me wat gespannen, wat ging er nu gebeuren? Bezoek met tranen, vrouwmens met tranen. Ja, ik voel al die emoties heus wel. Maar ik merkte dat het wel fijn was dat het weer rustiger werd. Eigenlijk vond ik het wel prima zo.
Ik heb echt enorm genoten van mijn kleintjes! En nu geniet ik weer van mijn vrijheid. Het is goed zo. Mijn taak zit erop. Mijn puppy patrol is op missie. Elk pupje op zijn of haar eigen manier. Vol vertrouwen heb ik ze op reis gestuurd, naar hun bestemming.
“Just take a look through my eyes
There's a better place somewhere out there
Just take a look through my eyes
Everything changes
You'll be amazed what you'll find
(There's a better place)
If you look through my eyes”
Kennen jullie dit nummer? Het is van Phil Collins uit de film Brother Bear. Mijn favoriete Disney film ☺️. Iedere keer opnieuw raakt het me, ontroert het me. Nu denk ik aan dit liedje als ik eindelijk dit laatste blog schrijf. De puppy’s zijn allen vlak voor de Kerst naar hun nieuwe eigenaren gegaan. En ik denk dat ik nog steeds aan het bijkomen ben 😅. Het was pittig. Prachtig. En ook pittig. En vooral prachtig. De laatste paar weken hier in het nest vulden zich met allerlei belangrijke zaken zoals de entingen, DNA afnemen, gezondheidscheck, omgeving verrijking, socialisatie, bezoekjes enzovoorts.
En toen vlogen ze uit. Stuk voor stuk met open armen en heel liefdevol ontvangen door hun nieuwe gezin. Allen vol verwachtingen zwevend op een roze wolk…. Om na een paar dagen echt flink ontnuchterd te worden. Met een dreun geland op de grond. Een pup Opvoeden. Is. Een. Hele. Klus. Zo’n schattig lief klein bolletje wol vraagt op de meest onmogelijke manieren aandacht. En het bijt! 😱 Naast vele positieve appjes en foto’s kreeg ik ook berichten van pure wanhoop. Komt dit ooit goed? En vooral: Doen wíj het wel goed? Het is verbazingwekkend hoe zo’n klein popje je diep onzeker kan maken. We willen het allemaal zó goed doen. Zeer bewust van het belang dat juist deze fase van pup zijn zo belangrijk is. Daar ga je van twijfelen. Heel menselijk. Soms zijn er beren op de weg…
Er was iemand die fantastisch kon omdenken! “Een Beer op mijn weg? Dan neem ik hem toch lekker in mijn huis! Om liefdevol mee te knuffelen!” 🙏❤️ Mijn rol als fokker stopte dus nog niet bij het afscheid op de oprit. Ik deed en doe mijn best om op de juiste manier te begeleiden.
En vandaag las ik het volgende van Kitty Kilian:
“Wat heeft je lezer nodig om te kunnen horen wat jij zegt?
Het antwoord is: haast niks. Zo weinig mogelijk.
Want hoe meer informatie jij geeft, hoe harder je lezer moet werken.
[…] Je lezer is allang weg, net zoals je kind allang niet meer luistert”
‘Lezer’ is in mijn geval de nieuwe gezinsleden van ‘onze’ pupjes. En ik ben die enorme sukkel die werkelijk een overload aan informatie verstrekt. Een lijvig document boordevol allerlei informatie. Denkende dat mensen dat daadwerkelijk allemaal lezen - dat doen ze vast - en ook nog onthouden… - tuurlijk niet 🙈. De tip was: Denk na! Denk na bij wat je ‘lezer’ (lees nieuwe pup eigenaar) nodig heeft. Blijf bij de kern. Wat wil jij zeggen. Je mag één onderwerp kiezen, niet meer. Geen ruis. Oei. De Kunst om te stoppen. Om mezelf bij de kladden te grijpen om niet door te draven. Omdat er anders niet geluisterd wordt. Eigen schuld.
Daarom nu de kern van al mijn informatie in een kort refrein van een liedje uit het prachtige Brother bear. “Just take a look through my eyes, everything changes, you’ll be amazed what you’ll find…”
Lieve mensen, dit is voor iedereen met een pupje, voor iedereen met een hond. Kijk door de ogen van je pup. Leer de hondentaal begrijpen. Hij of zij is je spiegel. Welk signaal zendt jij uit? Ga op ontdekkingstocht wat de missie van je pupje voor jou is en jullie bestemming samen zal Goud zijn!
Lieve lieve Guusje, Jack, Beer (Bowie), Django, Boris, Laika, Senne, Djoeke en Danzel, ik wens jullie allen vanuit het diepst van mijn hart een gouden toekomst! ❤️
Veel liefs, Saskia.
