Het valt nog niet mee om een boeiende update te schrijven zonder in herhaling te vallen.
Want dat de tijd omvliegt wisten we al, en dat de puppy’s alle elf fantastisch, prachtig en lief zijn wisten we ook al. En toch weer: dat is ook écht zo!
Deze week zijn er natuurlijk weer nieuwe belevenissen te melden.
Afgelopen maandag zaten we bij het krieken van de dag al met alle pups in de auto op weg naar Horst in Limburg. Daar werd op het elftal gewacht voor de sterilisatie en castratie. Een spannende dag voor iedereen. Vooral voor deze ‘nuchtere’ Friezin… Het is me toch ook een hele verantwoordelijkheid die we voelen voor deze lieverds. Er wordt zó naar ze uitgekeken door hun baasjes!
Wij hebben ons die dag weten te vermaken in het mooie Limburgse land. Gelukkig gingen de operaties zeer vlot en volledig probleemloos en konden we ons elftal rond vieren ‘s middags alweer mee nemen naar het Noorden.
Het autorijden ging uitstekend. Op de heenweg hadden we tot Zwolle van een enkele pup nog wat gemopper, daarna sliepen ze tot aan de dierenkliniek in Horst.
Op de terugweg hadden ze natuurlijk nog wat narcose in hun kleine lijfjes en sliepen ze de hele weg naar huis. Ze zijn niet wagenziek geweest, dus we gaan er vanuit dat de middenrif oefeningen hun uitwerking hebben. Eenmaal thuis was Fay dolblij haar kroost weer te mogen begroeten en heeft ze ze een warm welkom gegeven met een troost-borst-voeding van haarzelf. Goede mamma!
Het was onvoorstelbaar bijna om te zien hoe snel de puppy’s herstelden. Ze dartelden direct weer door de puppyren en ze spaarden elkaar niet met het stoeien. Niet te merken dat ze geopereerd waren.
Inmiddels laten de puppy’s hun puppypap staan en eten ze liever hun smakelijke brokjes. Ze worden snel groot en zelfstandig! Fay heeft nog gevoed tot zo’n dag of drie terug, totdat de pups door hun enthousiasme in haar melklijsten beten… toen was het klaar. En dat geeft ook rust. De puppy’s weten dat ze het niet meer hoeven te proberen en nu is het weer leuk om met mamma te spelen. Fay geniet daar ook echt van. Ze knuffelt en speelt tegelijkertijd met haar kleintjes. Dat doet ze overigens niet als ze hun ‘dolle-momenten’ hebben, dan gaat het veel te wild en kan Fay wel gek worden van elf brutaaltjes. Ze wacht dan liever eventjes tot ze uitgeraasd zijn. Dát snappen wij wel… want als ze zo’n bui hebben, en wij moeten op dat moment net in de keuken zijn, dan zijn wij de klos 😋. Hangen ze in onze sokken en broekspijpen… de opvoeding is begonnen hoor! NEE, Foei!
De bravoure van de jonge hondjes blijkt grootspraak op het moment dat we ze meenemen de grote wereld in. Zo enthousiast en brutaal ze kunnen zijn in hun vertrouwde puppyspeelzaal, zo spannend en bibberig is het om buiten te zijn.
Eerst is het al wennen om zo’n tuigje om te krijgen en aan een lijntje te moeten lopen. En vervolgens is het mee naar buiten waar alle geluiden, geurtjes, temperatuur en het gevoel van de wind langs hun vachtjes wel heel erg spannend is. Het went snel en we aaien er niets in. Een langsrijdende auto, fietser, we reageren er niet op. Alles is volkomen normaal. Wat wij uitstralen neemt de pup over. Dus zijn we erop bedacht dat wij rust en vertrouwen uitzenden naar het kleintje.
We nemen ze natuurlijk niet alle elf tegelijkertijd mee naar buiten. Alle pups zijn nu toe aan individuele aandacht. De dagen zitten nu dus aardig vol met het socialiseren!
Het is daarom goed dat het bijna zover is…
Vooral voor de puppy’s, ze moeten verder! En ach ja, wij gaan oprecht hartepijn krijgen.
Want we zijn weer zeer gehecht geraakt aan al deze lieverds, ze zijn ons stuk voor stuk zó dierbaar. Toch is het ook voor ons goed, ook wij moeten verder 😉.
Volgende week zullen ze gaan uitvliegen.
Nog eventjes dus… we zullen ze daarom nog even flink overladen met kusjes en knuffels!!!!
Bekijk hier de video’s van week 7:
