Freonskip
Australian Labradoodles

Pais en Vree
Week 4 — 17 maart 2017

In deze wereld vol onrust en bedreigingen mag ik me laven aan de liefdevolle cocon hier thuis, waar pais en vree heerst. Het maakt me dankbaar en vastberaden. Ik zet mijn beide pootjes stevig op de grond en doe wat in mijn mogelijkheid ligt om een positieve bijdrage te leveren aan de wereld. Alle beetjes helpen!

Dus: op dit moment vermaak ik me (onder andere) heerlijk met pupjes. Acht vredebrengers. Acht wezentjes vol liefde. Zonder oordeel. Onwetend van alles wat er speelt in de wereld. Hartverwarmend. Spiegels waar wij van kunnen leren.

Er wordt niet voor niets vaak gezegd dat je de hond krijgt die jij verdient. Oftewel: Wat je geeft krijg je terug. Zoals dat eigenlijk met álles gaat 😉.

Onbewust projecteren mensen vaak hun eigen onzekerheden en angsten op een hond. Het is dus van het grootste belang om je daar bewust van te zijn. Een reflectie van je eigen doen en laten geeft je een voorsprong bij de opvoeding. Puppycursussen zijn er vooral voor de ‘baasjes’, een hond zal van nature inzetten wat zijn roedel nodig heeft. Wil jij de roedelleider zijn? Ga dan op zoek naar hoe jij dat voor je hond kunt zijn, wat is de hondentaal, wat zijn de signalen die honden uitzenden en hoe kun jij daarop inspelen, hoe geef en krijg je vertrouwen, hoe smeedt je een levenslange vriendschapsband met je hond. Daar kun je je op voorbereiden door erover te lezen bijvoorbeeld. En toch kom je je eigen stuk tegen straks in de opvoeding. Je verliest je geduld, je bent misschien minder consequent dan je dacht, je voelt je onzeker… Een goede positieve hondenschool zal je helpen om je bewust te maken van deze delen in jezelf. En zal je laten zien dat jij het kán! Zelfverzekerd. Liefdevol. Geduldig. En je pupje zal dan, met vallen en opstaan van jullie allebei, uitgroeien tot een stabiele grote vriend.

Onze pupjes zijn inmiddels alweer vier weken oud. Hun tandjes komen door, ze hebben de tweede keer ontwormen gehad, er zijn alweer nageltjes geknipt, haartjes bij de oogjes bijgeknipt, de werpkist uitgebreid met een puppyren en we zijn aan het Socialiseren!

We zijn aangekomen in de Primaire Socialisatiefase. Misschien wel de meest belangrijke fase van een hond. Hij leert wie en wat hij zelf is en wie zijn soortgenoten zijn. Alles wat de pup nu meemaakt wordt ervaren als normaal en wordt nooit meer vergeten. Dus stofzuig ik rustig langs de pupjes die daar zonder problemen doorheen slapen, zijn er allerlei geluiden in huis die bij een gezinsleven horen waar ze niet van op of om kijken en komen er inmiddels veel bezoekers langs in alle maten en soorten 😉. Langzaam zullen wij de komende weken de prikkels en ervaringen gaan uitbreiden. Zodat ze goed toegerust over een maand naar hun nieuwe thuis kunnen gaan. Waar de socialisatie uiteraard nog lang niet stopt maar doorgaat tot ze zeker een half jaar oud zijn.

De pupjes leren nu niet alleen wat hun omgeving betekent, maar beginnen nu ook de hondentaal te leren. Ze oefenen door middel van spel dat ze niet al te hard mogen bijten, want dan spelen je broertjes en zusjes niet meer met je. Je ziet al wat uitdagingen en machtsvertoon en ook onderdanigheid. Allemaal oefenen voor later. En mama Fay is de spelleider en bepaalt de grenzen. Het is nu nog allemaal erg lief en onschuldig. Huppeltjes en hopjes, woefjes en blafjes en soms een speels grommetje. Fay heeft het nu nog gemakkelijk. Maar nog maar eventjes en dan wordt het wat serieuzer en zal ze meer moeten ingrijpen als het haar te gek gaat. Maar laat dat maar aan haar over! Fay is een fantastische mama in opvoeden!

Ik wens de hele wereld net zoveel Pais en Vree als in dit nest! ❤️

Bekijk hier de video’s van week 4: