Freonskip
Australian Labradoodles

Een elftal in superlatieven
Week 4 — 10 februari 2013

Tja, wat kunnen we anders dan enkel in de overtreffende trap deze Buitengewone, Bijzondere, Beeldschone, Betoverende, Boeiende, Bliksemsnelle, Beloftevolle, Briljante, Bruine Boefjes te Bejubelen…
En dat zijn dan enkel woorden die eigenlijk nog niet kunnen bevatten wat we voelen.Deze ervaring is weer onbeschrijfelijk.
Voor de nieuwe eigenaren van de puppy’s kan de komende maand niet vlot genoeg voorbij zijn, erg begrijpelijk.
Het is voor ons echter het tegenovergestelde: “ojee… nog maar vier weekjes… oei!”
Verschillende kaders van waaruit de beleving ervaren wordt dus.
Want wat is dit weer genieten zeg!
De pups zijn inmiddels lekker stevig in hun tred. Er wordt zelfs zo nu en dan al een sprintje getrokken. En dan een hupje, een sprongetje en terecht komen op het zachte vetbed.
Ook beginnen ze een lekker robbertje te stoeien met elkaar. Spelen en leren tegelijk. Door te oefenen op elkaar leren ze tot hoever ze kunnen gaan. De oortjes, pootjes en staartjes van elkaar zijn favoriet om de gloednieuwe tandjes in uit te proberen. En die zijn lekker scherp! Er klinkt dan soms ook een benauwde ‘piiieeep’ van het slachtoffer, die vervolgens zelf van zich af leert bijten en de aanvaller tot slachtoffer maakt. Niet zielig, zo hoort het.
De feedback die de puppy’s na iedere bijtoefening krijgen van de andere leden van de roedel, geven hun hele belangrijke informatie over het gebruik van hun bijtkracht en dat is nodig om een zachte beet te ontwikkelen, ook wel de bijt-inhibitie of bijt-rem genoemd, voordat de puppy’s hun tanden wisselen en opgroeien tot jongvolwassen honden met een (te) krachtige beet.
De kleintjes zijn inmiddels al goed gewend aan alle huislijke geluiden die horen bij een druk gezin:
de telefoon, de tv (met de vreselijkste tekenfilm geluiden), een beker die stuiterend op de grond valt, een deur die dichtklapt, een bulderende lach of gegiechel, een boze schreeuw, de stofzuiger, geblaf, zelfs onweer kwam al voorbij- waar ze (en wij) overigens totaal niet op reageerden, en niet te vergeten de prachtigste klassieke muziek waar de pups (en wij) heerlijk ontspannen van worden.
Alle elf eten nu uitstekend van de puppypap uit de trog. Een gesmak van jewelste. De melkpoeder is inmiddels vervangen door geweekte puppybrokjes, dezelfde waarop de pups uiteindelijk groot moeten worden. Eén enkele trog is nu niet meer voldoende. We gebruiken er nu twee, die ‘schoon op gaan’, helemaal leeg dus.
Als toetje en tussendoor krijgen ze nog voeding van Fay. Zij blijft nu staan bij het voeden, wat overigens nog niet altijd even gemakkelijk is met elf puppy’s die aan haar (willen) hangen. Fay moet zich echt schrap zetten, pootjes wijduit om stevig te staan, en het liefst met haar billen tegen de rand van de werpkist aan voor steun. Ze lijkt nu net een melkmachine 😉.
Nogmaals, Fay is een geduldige en lieve supermama!
Met een grote glimlach observeren continue wij de pups en ontdekken wij bij ieder steeds meer hun eigenheid.
Een mooie taak om zeer binnenkort de juiste match te kunnen maken. En zo ieder hondje bij hun familie te plaatsen waar zij echt thuishoren!

Bekijk hier de video’s van week 4: